Flying is very hard

Het was een perfecte dag om alle steden eens te ontdekken. Ignis had hij al gehad, Caeli had hij over geslagen en naar Aqua zou hij nooit gaan. Ten eerste omdat hij niet wist hoe hij daar moest komen en ten tweede omdat hij een hekel had aan water. Dus bleef er nog maar één plek over en dat was Terra. In zijn draken vorm vloog Dyon hoog boven de grond, over de vlaktes een stukje bij de stad vandaan. Onder hem, op de grond, rende zijn kat Zero. Omdat Zero niet zo hard kon rennen als hij kon vliegen, vloog hij langzamer. Voor zijn gevoel was het zelfs zo langzaam dat hij haast stil in de lucht hing. Maar hij had het ervoor over. Hij was allang blij dat Zero weer terug was. Zo alleen rondhangen was niks aan. Hij keek eens naar beneden, naar het zwarte stipje dat rende door het gras. Plots bedacht hij iets geweldigs. Al wist hij niet of het wel ging lukken. Vuur draken stonden er namelijk om bekend dat ze niet al te best waren in trucjes, maar dit was iets wat Dyon héél graag wou proberen. Hij grauwde eens naar Zero, als teken dat hij iets van plan was, en ging toen sneller vliegen. Zijn blik was strak naar voren gericht, strekte zijn vleugels. Zijn plan was om een krukentrekker te maken. Hij verplaatste zijn gewicht naar links en probeerde daarbij zijn vleugels recht te houden. Dat mislukte. Zijn linkervleugel klapte dubbel, zonder dat hij er wat aan kon doen. Hij voelde dat hij geen controle meer had en zag dat de grond gevaarlijk dichtbij kwam. Uit alle macht probeerde hij zich nog recht te stellen, maar dan klapt hij vol met zijn linkerzijde op de grond. Dyon rolde eenmaal door, tot hij op zijn buik lag. Een pijnsteek ging door zijn linkerschouder en hij hielt zijn ogen gesloten. Langzaam nam hij zijn mensenvorm weer aan en opende zijn ogen. Zachtjes kreunde hij. My, dat was dom. Achter hem hoorde hij gemiauw dat steeds dichterbij kwam. Dyon ging zitten en hielt zijn rechter hand op zijn linker bovenarm. Zero kwam naast hem staan, zijn grote katten ogen op hem gericht. Dyon probeerde de pijn aan de kant te zetten door flauw te glimlachen. 'Hoe zag het eruit? Was het een goed begin?' Zero miauwde en schudde zijn kopje. 'Oh, maar goed dan dat alleen jij het zag.' kreunde Dyon. Nee, nooit meer zou hij zoiets uit proberen. Zero schudde weer zijn kop en wees met zijn staart in een richting. Die volgde hij en zag iemand staan. Dahm. Hij stond moeizaam op. 'Halloo,' zei hij, alsof er niks gebeurt was.





~Razor

Terra zijn stad tenminste waar zijn ouderlijk huis stond! Razor slenterde door de straten zins zijn vader het hem verboden had ooit nog thuis te komen had hij in kranten naar een kamer gezocht maar te vergeefs. Niemand wilde een tiener onderdak verlenen vooral niet omdat ze hem allemaal kende. Razor kon het ook niet helpen dat hij zo op vliegend was vooral als het hem niet zinde. Terra achter zich latend hoopte Razor bij een van de huisjes die nog wel bij Terra hoorde, maar op kleine landgoederen lagen een kamertje te kunnen huren? Als het nodig was kon hij altijd nog in huis een helpende hand zijn... Zijn blik werd getrokken door een draak die een kurkentrekker wilde doen, maar zijn houding was niet goed waardoor hij neer storten. Een geamuseerde grijns stond op zijn lippen en liep verder. Die draak wist kennerlijk niet hoe hij het moest uit voeren? Toen hij dichterbij kwam zag Rzor een kat naar een jongen rennen die zijn linkerarm vast hielt en hem begroeten. Zijn grijns verdween toen Razor de geur van de jongen rook. Kennelijk zat deze ook op de school van zijn broer en Razor wilde eerst doorlopen, maar hij bedacht zich en draaide bij. "Niet echt een wereldspestatie, je houding lag over het nulpunt." zei hij en bleef op enige afstand stil staan. Huisdieren had Razor wel willen hebben ze hadden 1 keer een puppy gehad, maar die was hem snel gesmeert toen zijn broer het arme dier gemartelt had. Razor was woest geweest, maar had straf van zijn vader gehad en zins dien mocht Razor geen huisdier meer hebben van zijn vader. Razor schudden zijn hoofd om van die gedachte zich te verlossen en liep naar een bessenstruik. Deze bessen waren niet te eten, maar het hielp bij kneuzingen. Nadat hij er een paar geplukt had liep Razor naar de jongen toe. "Als jij je shirt uit doet kun je deze bessen op de pijnlijke plek kapot drukken, maar pas op het sap vlek vreselijk." Razor hielt de jongen de bessen voor die van knal rood tot diep blauw gekleurt waren.

Aan de grijns te zien van de jongen, had hij zijn mislukte actie wel gezien. Maar al snel verdween de grijns van de jongen en even leek het alsof hij door wou lopen. Dyon zuchtte, die kwam vast van Ingeniosi. My, iedereen ging zo mee met die ruzie tussen die headmasters. Hoelang zou dat al spelen? Ach ja, ze moesten het zelf weten, hij voelde zich er niet veel anders om. "Niet echt een wereldspestatie, je houding lag over het nulpunt." Dyon keek de jongen aan en grinnikte toen. Nee, een wereldprestatie was het zeker niet, maar het was gewoon een poging. Zijn blik gleed eens naar de lucht. Misschien, ooit, zou hij hij nog eens proberen. Hij was niet bepaald het type dat het na één keer opgaf, al zou hij dat wel op dat moment wel denken. 'Nope,' Grinnikte hij. 'weet jij toevallig hoe je zoiets moet doen?' Die jongen stond er toch, en die leek er wel verstand van te hebben, dus kon hij het net zo goed vragen toch? Dyon liet zijn bovenarm los, het zou niet verschil maken of hij 't nou vast had of niet. De pijn zat er en die zou ook wel weer overgaan. Hij fronste zijn wenkbrauwen toen hij zag dat de jongen bessen aan het plukken was en hielt 'm die daarna voor. "Als jij je shirt uit doet kun je deze bessen op de pijnlijke plek kapot drukken, maar pas op het sap vlek vreselijk." Dyon nam de bessen aan en keek naar de verschillende kleuren. Erg smakelijk zag het er niet uit. Ze leken eerder giftig. Toch moest hij er maar op het woord van deze jongen vertrouwen. 'Oké...' De wantrouwerigheid kon hij niet onderdrukken. Dyon maakte het eerste knoopje van zijn blouse los en bracht zijn hand met de bessen naar z'n linkerschouder. Waarde hechten aan zijn kleren deed hij niet, die kon je wel weer vervangen. Hij kneep de bessen kapot en voelde het vloeistof in zijn hand en over zijn schouder druppen. 'Bedankt... Denk ik.' Zero miauwde en rook eens aan de broek van de vreemde jongen. 'Mijn naam is Dyon en dat is Zero.'

De jongen reageerde niet echt entosast, maar daar hechte Razor geen waarde aan en ging zitten met zijn lange benen in kleermakerzit de jongen stelde zich voor als Dyon en zijn kar Zero. De kat kwam zijn kant op en Razor knikte even. Zijn echte naam werd maar zelden gebruikt dus zou hij zijn bijnaam maar beter zeggen. "Aangenaam ik ben Razor, jouw heb ik hier nog nooit eerder gezien." stelde Razor zichzelf voor en hielt zijn hand voor de neus van Zero zodat ie kon kiezen of Razor hem zou mogen aaien of niet. De ruzie van de twee scholen deden hem weinig, maar Razor kon wel aardig zijn als niemand hem maar ergerde, waaronder zijn vader en broer. "Dat trucje waar je net mee bezig was is zo moeilijk niet. De kunst zit hem in je staart gebruiken plus een deel van je gewicht eenkant opleggen niet alles zoals jij deed." zei hij en zijn blik gleed van Zero naar Dyon wiens kleding aardig roodpaars was geworden op de plek waar hij de bessen had gebruikt. "Over algemeen staat jouw soort er toch om bekend goed te zijn met vuur?" Razor kende dan twee vuur draken, maar een beetje intressen tonen kon geen kwaad dat deed Dyon bij hem ook.
XD

Dyon keek naar zijn hand dat onder het sap zat. Waar moest hij die toch eens schoonmaken? Hier waren geen doekjes, geen water niet in de buurt tenminste. Er zat dus niks op dan zijn blouse nog meer te bevuilen, niemand die het toch zien, behalve deze jongen dan die de naam Razor had. 'Insgelijks,' zei hij terwijl hij nonchalant zijn hand aan z'n blouse afveegde. Zodra zijn schouder beter zou aanvoelen, zou hij gewoon zijn drakenvorm weer aannemen. 'Ik woon hier ook sinds kort.' Antwoorde hij toen. Vond hij het erg dat hij nu hier woonde? Nee, absoluut niet. Hier gebeurde tenminste wat en de mensen waren hier ook lang niet zo saai als in het andere plaatsje waar hij gewoond had. Daar liepen meer oudere mensen dan jongeren, en de jongeren die er liepen waren van die studiebollen die liever na schooltijd hun huiswerk maakte dan een beetje lol trappen. Zero snuffelde vanaf een klein afstandje aan Razor's hand en zodra de kat wist dat het wel goed zat, kroop die bij hem op schoot. Dyon glimlachte even. 'Als je dat niet wilt, kan je 'm gerust weer weg duwen hoor.' Zero miauwde verontwaardigt. Dan luistert hij naar de uitleg die Razor gaf over de kurkentrekker. Staart gebruiken en een deel van je gewicht gebruiken. Oké. Hij knikte. 'Dat moet wel lukken.' Als het echt zo simpel was als het klonk... 'Ja... Dat zeggen ze.' Zei hij langzaam. Dyon had wel eens vuurdraken gezien die er werkelijk niks van bakten en gewoon een beetje in het rond spuwden. Hij keek eens naar Razor. Een shadow dragon. Dyon had er nog nooit eentje ontmoed. Tot nu dan. 'Welk element... Beheers jij eigenlijk het beste?'

De kat kroop op schoot en miauwde verontwaardig naar de woorden van zijn baas. “Als hij op schoot wilt moet hij dat zelf weten“ zei Razor en kroelde met zijn vingers bij de geurklieren van Zero. De meeste katten vonden dat een fijn plekje. “Het eerste element dat ik beheerste was lucht, maar de rest gaat ook goed.“ Razor loog half en was ook niet van plan om nu met de elementen te gaan spelen. Dat Dyon hoer woonde zat Razor niet mee en grijnsde even. hier had je tenminste rust, buiten de andere steden die druk of nat waren. “ Je zult naar je zin hebben daar ben ik zeker van.“ bij die woorden keek hij even naar de vlakke uot gestrekte landschappen.