A great start

Ze zag ee ngrote rode draak die haar vuur tegenhield, ze gromde en stond op, haar blauwe ogen ware nnu rood, kon ze niet even rust hebben? 'wat mot je hier, Nigrum afslag heb je net gemist bij de vorige kruispunt.' Zei ze boos en keek toen naar haar nagels en gromde nog harden 'fijn!' riep ze en probeerde haar nagels van ondere schoon te maken 'door jou zijn mijn nagels vies geworden.' Zei ze klagerig terwijl ze terug naar het hoop van snoep liep en daar haar tasje zocht, ze haalde een vijl uit de tas met een scherpe eindpunt en begon onder haar nagels het vuil er uit halen, ze keek op met haar blauwe ogen 'je hebt nog steeds mijn vraag niet beantwoord, wat moet je hier?' Zei ze nu geërgerd.

Nadat al het vuur spektakel was afgelopen, was hij terug verandert naar mensenvorm. Verrassent genoeg was hij dit keer niet boos, alleen maar verbaasd. Verbaasd waarom hij ineens aangevallen werd en nog wel door haar. Had hij wat verkeerd gedaan? 'Wat mot je hier, Nigrum afslag heb je net gemist bij de vorige kruispunt.' Zei ze boos. Nonchalant haalde hij zijn schouders op. 'Sorry hoor, ik liep alleen maar een willekeurige richting op. Word gelijk niet zo pissig.' Meiden en hun stemmingswisselingen... Dit was ook één van de reden dat hij helemaal geen vriendin wou. Al dat gezeik dat met zich meebracht... Nee, daar stond zijn hoofd nog niet na. 'fijn!' riep ze door jou zijn mijn nagels vies geworden.' Zijn mond zakte even open. Door hem? Hallo, zij begon! 'Ga de schuld bij jezelf zoeken, jij begon niet ik.' Hij had zijn armen over elkaar geslagen en hij had zijn blik afgewend. 'je hebt nog steeds mijn vraag niet beantwoord, wat moet je hier?' Zei ze nu geërgerd. 'Jou plagen, nou goed?' reageerde hij sarcastisch. 'Maar ik ga al.' Bijna was hij zijn kalmte verloren. Bijna... Dyon draaide een kwartslag en begon die kant op te lopen.

Nonchalant haalde hij zijn schouders op. 'Sorry hoor, ik liep alleen maar een willekeurige richting op. Word gelijk niet zo pissig.' Ze probeerde zich zelf te kalmeren maar goed, ze hield er niet van dat iemand deze richting uitkwam zeker niet aks ze zonder make-up was. 'Ga de schuld bij jezelf zoeken, jij begon niet ik.' Ze rolde met haar ogen 'hoor is toen ik jou voetstappen hoorde draaide ik met een ruk om en kwam er gras onder mijn nagels. 'Jou plagen, nou goed?' reageerde hij sarcastisch. 'Maar ik ga al.' Ze zuchten en keek naar de richting die hij wou gaan en schrok zich rot, en daar mocht hij niet heengaan, haar vader kwam hun richting op hoewel hij nog ver was wist ze uit zich zelf dat hij een snelle pas had, ze liep naar hem toe en pakte zijn pols en draaide hem om zodat ze maar een paar centimeter van elkaar verwijderd waren 'als je mij helpt, krijg je mijn grote lolly.' Zei ze zacht en bleef naar de mens kijken die nar hun toe kwam, toen haar vader wat dichterbij kwam van af de afstand waar je har zou herkennen en drukte haar lippen op de lippen van Dyon, Ze sloeg haar armen rond zijn nek en hield haar ogen gesloten als alles goed ging kwamen ze er vanaf zonder kleerscheuren, maar als Dyon har terug duwde had Dyon en zij hele grote problemen.

Ze rolde met haar ogen 'hoor is toen ik jou voetstappen hoorde draaide ik met een ruk om en kwam er gras onder mijn nagels.' Dyon keek haar verontwaardigt aan. 'Als jij je niet zo gestrest had omgedraait dan was er ook geen gras onder je nagels gekomen. En wat is eigenlijk het probleem, je maakt het weer schoon en het is klaar!' Het waren maar nagels... Binnen de kotste keren moest je ze toch weer afknippen of ze braken vanzelf af. Vrouwen, echt, hij zou ze nooit snappen. Rustig liep hij van haar vandaan, voor zich uit kijkent. Plots voelde hij wat om zijn pols en voor hij het wist stond Cira ineens vlak voor hem. Of hij vlak voor haar. Even dacht hij dat ze hem ging slaan, wat toch niet zo was. Maar waarom stonden ze zo dicht op elkaar? Er was genoeg ruimte. 'als je mij helpt, krijg je mijn grote lolly.' Zei ze zacht. Heh? Eerst is ze kwaad en dan moet hij haar ineens helpen. Dyon zag dat ze ergens naar keek en hij volgde haar blik door over zijn schouder te kijken. Een eind verderop zag hij een man lopen. 'Prima, als het maar niet is dat ik dénk dat het is.' Mompelde hij en wou net zijn blik afwenden, tot hij haar lippen op de zijne voelde. Dahm, wat was dit verwarrend. Het was als een stoplicht; aardig, pissig en nu dit. De neiging om haar weg te duwen was groot, erg groot. Maar hij herrinerde wat ze had gezegt. Dat zou ze niet zomaar doen. Niet zonder een goeie reden. Hij draaide de knop in zijn hoofd op nul en sloot zijn ogen, waarna hij haar lippen beantwoorde. Zijn hand lag heel lichtjes op haar middel.

'Als jij je niet zo gestrest had omgedraait dan was er ook geen gras onder je nagels gekomen. En wat is eigenlijk het probleem, je maakt het weer schoon en het is klaar!' Ze gromde maar zei er niks op, ze had geen zin in ruzie. 'Prima, als het maar niet is dat ik dénk dat het is.' Mompelde hij, Ze haalde haar schouders op 'ik kan jou gedachten gang niet lezen.' antwoorde ze rustig. Cira voelde zijn hand om haar middel liggen en hij beantworde gelukkig haar kus, ze sloto zelf haar ogen en liet zich mee voeren maar hield haar oren scherp, ze hoorde de voetstappen steeds dichterbij komen en ze hoopte heel erg dat hij gewoon langsging, de man liep door en toen ze zijn voetstappen weg hoorde sterven, stopte ze met zoenen en keek de richting waar haar vader was verdwenen 'poeff, hij heeft mij niet herkent.' Zei ze zachtjes en liet haar hoofd op Dyons schouder rusten.